Od
niepamiętnych czasów ludzie snują opowieści o duchu puszczy. Podobno mieszka w
niej od kilkuset lat. Nikt nie wie gdzie go znaleźć, ale pewne jest, że gdy
puszcza jest zagrożona on się pojawi.
Tak
stało się tym razem. Józef Bagins wydał rozkaz żeby wyciąć połowę drzew z
puszczy. Wjechały ciężkie maszyny i zaczęły wycinać drzewa. Duch puszczy wezwał
na pomoc sto jedenaście duchów, w tym jednego czarnego. Jedne duchy miały za
zadanie nastraszyć straż leśną, drugie duchy miały jeździć i ruszać maszynami w
różne strony wywołując przerażenie u operatorów, którzy uciekli z krzykiem.
Jeden z duchów był czarny, pochodził z lasu równikowego i rozprzestrzeniał dym,
po którym ludzie zaczęli przytulać się do drzew, całować ziemię i głośno się
śmiać. Na miejsce zdarzenia przyjechał zdenerwowany Józef Bagins i stało się.
Gałęzie drzew chwyciły go za koszulę i wrzuciły do zimnej wody. A duch puszczy
zawył: „Nigdy więcej nie podnoś ręki na moje drzewaaa!”
Po tej
sytuacji nikt więcej nie odważył się wejść do puszczy. Duchy rozleciały się do
swoich kryjówek. W ten sposób duch puszczy wraz z przyjaciółmi ponownie ocalił
puszczę. Czy aby na pewno?Mateusz P., 3f
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz